Psalme 141
Reimer 2001
Dee 141 Psalm
1 O Herr Gott, ekj schrie to die; spood die, hea miene Stem wan ekj to die schrie.
2 Lot mien Jebäd bestädijcht senne fer die soo aus Weiruak; mien Henj opphäwe soo aus daut Owent Opfa.
3 O Herr Gott, sat en Aunstaultswajchta fer mien Mul; en Schuts opp dee Däa fonn miene Leppe.
4 Lot mien nijch auntsied dreihe no irjent waut fa en Beeset Dinkj, beeset to doone un Gottlooset met Mane dee Beeset doone, un lot mie nijch fonn äa Scheenet äte.
5 Dee Jerajchte schlone mie; daut es en Erboarme; un hee dodelt mie, daut es daut Eelj opp dän Kopp; lot mien Kopp daut nijch aufsaje; doch saul mien Jebäd jäajen äa Beeset senne.
6 Äare Rejchta sent jäajen dän groota Steen jeschmatat; dee selle miene Wead heare, dan dee sent aunjenäm.
7 Soo aus eena dee Ead pleajcht un dee Ead entwei riete deit, soo sent onnse Knoakes festreit bie dän Scheol Mul.
8 Oba miene Uage sent opp die, O Herr Gott, mien Herr; enn die näm ekj Schuts, moak miene Seel nijch noaktich.
9 Hool mie fonn dee Faul äare Henj dee see fa mie jelajcht ha; un fonn dee Schlenj fonn dän dee Beeset oabeide.
10 Lot dee Beese tojlikj enn äa eajnet Nat ennen faule; ekj woa soogoa febie gone.
Copyright © 2001 by Elmer Reimer